پلیمرشدن اتیلن با استفاده از کاتالیزور α- دی ایمین نیکل

در سال های اخیر کاتالیزورهای فرامتالوسن بر پایه فلزات واسطه انتهایی جدول تناوبی مانند، نیکل، آهن، کبالت، پالادیم، پلاتین رشد چشمگیری در پژوهش های صنعت پلی اولفین داشته اند. این فلزات با لیگاندهای مناسب فعالیت و ویژگی های خاصی را در زمینه تولید پلی اولفین ها نشان داده اند. کاتالیزورهای بر پایه لیگاندهای حجیم بیس ایمین معمولاً بسته به نوع ساختار لیگاند و گروه های قرار گرفته در ناحیه ارتو لیگاند آریلی آنها رفتار بسیار جالبی را نشان می دهند.هرچه این گروه های قرار گرفته در ناحیه ارتو حجیم تر باشند، احتمال انجام واکنش های حذف هیدروژن β کمتر می شود. در این پژوهش، ابتدا لیگاند ۴،۱- بیس(۶،۲- دی ایزوپروپیل فنیل) آسه نفتن از واکنش ۶،۲- دی ایزوپروپیل آنیلین با ترکیب آسه نفتن کینون تهیه شد. از واکنش لیگاند سنتز شده با نمک نیکل دی برمید، کاتالیزور ۴،۱- بیس(۶،۲- دی ایزوپروپیل فنیل) آسه نفتن نیکل دی برمید تهیه شد. ساختار کاتالیزور به کمک آزمون های ir و  nmr شناسایی شد. سپس، ازکاتالیزور تهیه شده برای پلیمرشدن اتیلن استفاده شد. عوامل مختلفی مانند دمای پلیمرشدن، نسبت کمک کاتالیزور به کاتالیزور و فشار گاز اتیلن در پلیمرشدن مطالعه شد. یکی از روش طراحی آزمون (box behnken) برای به حداقل رساندن تعداد آزمون ها استفاده شد. بیشترین فعالیت کاتالیزور kgpe/molnih ۱۴۲۰ در فشار ۵ اتمسفر از مونومر اتیلن، ۱۰۰۰ = [al]/[ni] و دمای پلیمرشدن  ۲۵ درجه سلسیوس به دست آمد.  برخی از پلیمرهای  سنتز شده  به کمک روش های dsc و cnmr شناسایی شدند. بررسی ها وجود شاخه های متیل فراوان را در ساختار برخی از پلی اتیلن های تهیه شده نشان داد.